روایت:

به عنوان یکی از تاثیرگذارترین آدم‌ها توی حوزه اقامتگاه بومگردی باید با کیارش هم صحبت می‌کردم. کمی نگران بودم که آیا کیارش پیشنهاد صحبت تو پادکست رو قبول می کنه یا نه. به هر حال باید بهش زنگ می‌زدم. مقدمات صحبت رو تو ذهنم مرور کردم و تصمیم گرفتم زنگ بزنم.حالا مشکل دوم رو باید حل می‌کردم. پیدا کردن کیارش خیلی کار آسونی نیست. به قول خودش، مثل باد می مونه، هیچ جا بند نیست و از جایی به جای دیگه میره. موبایلی هم در کار نیست که بشه بهش زنگ زد. با خودم فکر کردم، اول به خونه‌اش زنگ می‌زنم و اگر پیداش نکردم تو لینکدین براش پیام میذارم. زنگ زدم، مریم همسر کیارش گوشی رو برداشت و بعد از احوال پرسی‌های معمول، گفت با کیارش کار داری؟ و گوشی رو به کیارش داد.

مقدماتی که آماده کرده بودم رو برایش گفتم و موافقتش رو اعلام کرد. منتها گفت که مساله خیلی جنبه‌ها داره و همینطور که کیارش نکاتی را که باید در گفتگو مطرح می کرد میگفت ، یادداشت برمیداشتم. در نهایت برای روز جمعه بعد ساعت ۹ صبح با هم قرار گذاشتیم. فقط می ماند محل و هماهنگی با محسن. با محسن فکر کردیم برای اینکه کیفیت صدا بهتر باشد، بریم خونه محسن اینا تو کرج، که کیارش هم مخالفتی نداشت.

صبح روز جمعه ۲۵ خرداد ساعت ۹ صبح با مسعود و اهورا رفتیم دنبال کیارش. تا رسیدن به خونه محسن و سیما، نزدیک به یک ساعت فرصت داشتیم. از هر دری صحبت شد، از مهاجرت تا ایده ارزیابی اقامتگاه های بومگردی که کیارش تو نشست ویژه نامه گیل گمش مطرح کرده بود. حدود ۱۰ رسیدیم خونه محسن و سیما. بعد یه چای و نشست کوتاه رفتیم برای آماده سازی ضبط. کیارش اما قبلش نکته‌ای رو گفت که دیگه مطمین شدم این ضبط از اونی که فکر می‌کردم سخت تر هست. در حین هماهنگی برای شروع مصاحبه، گفت که به جای تاریخچه میخواد از وضعیت حال بگه. از اونجایی که میدونستم اصرار خیلی فایده‌ای نداره گفتم اولش رو شروع کن ولی بعد ما برمیگردیم به تاریخچه. محسن اما اصرار داشت که بر محوریت تاریخچه پیش بریم. بعد از کمی بحث و تبادل نظر، کیارش باز بر حرف خودش اصرار کرد. در نهایت رفتیم برای ضبط که با وجود گرمای زیاد اتاق (چون برای سکوت باید کولر را خاموش می کردیم) دو ساعت و نیم طول کشید. این که در مصاحبه چه‌ها گفتیم و شنیدیم را در پادکست بشنوید. در بین مصاحبه چند باری خواستم کیارش از پروژه میمند بگه اما خیلی در تله نیافتاد و همان مسیر ذهنی خودش را پیش برد. ‏خلاصه دردسرتان ندهم که در یک هوای گرم و در تلاش برای پیش بردن روند ماجرای پادکست،‌عرق بر جانمان نشست. بالاخره بعد از نزدیک به سه ساعت کار تمام شد و ما گشنه و تشنه به طبقه پایین پناه بردیم.